تحلیل اسنادی روند فعالیت های حرفۀ مامایی در سازمان بهداری دورۀ رضاشاه

هدف: هدف این پژوهش، تحلیل روند فعالیت های حرفۀ مامایی در سازمان بهداری دورۀ رضاشاه با تاکید بر اسناد و مدارک منتشر نشده موجود در آرشیو سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی ایران است. روش/ رویکرد پژوهش: این پژوهش، به روش توصیفی تحلیلی، با استفاده از اسناد و مدارک، کتاب ها، مجله ها، و روزنامه ها (منابع کتابخانه ای) و ارزیابی داده های تاریخی و تجزیه و تحلیل آن ها، به سازماندهی و نتیجه گیری پرداخته است. یافته ها و نتایج: یافته ها حاکی از این است که دورۀ سلطنت رضاشاه در ایران، در شمار دوره های تاریخی خاصی است که حکومت، به عنوان حامی تغییر وضعیت زنان در جامعه، به فعالیت های متعددی مبادرت ورزید. عرصه های اجتماعی، اقتصادی، و حتی حضور سیاسی زنان در جامعه، البته با رعایت سیاست های حاکمیت پهلوی اول، از جمله میدان های عملی بود که در ظاهر، زنان می توانستند در آن حوزه ها به فعالیت بپردازند. یکی از ابعاد اجرای سیاست های حکومت، در ارکان مختلف کشور و از جمله امور مربوط به زنان، رسیدگی به وضعیت بهداشت و سلامت زنان بود که مورد توجه خاص حکومت وقت قرار گرفت. مسلماً این امر، زمانی می توانست نتیجه بخش باشد که ابتدا متولیان امور بهداشت جامعۀ زنان، از آموزه های لازم برخوردار می شدند.